Os luns: Apunte do natural

estes dias

Estes dias andiven dandolle voltas a un cartel que vou presentar a un concurso e que veño de rematar. Penso que quedou ben, (non é o da foto, cando poda xa o mostrarei). O fixen a partir dun grabado en linoleo, que xa hai tempo que quería probar... as gomas de borrar vanseme quedando pequenas.

Nunca antes grabara nada en linoleo así que o que se di a técnica non a coñezo... Mirei nun libro que teño e a teoría pareceume fácil...Ilusa... A parte do grabar foi ben, é mais ou menos como coa goma, pero á hora de entintar, miña naiciña, a que montei. 

As gomas de borrar fagoas coa típica tinta de oficina, eses tampóns que xa venden para os selos de caucho , pero claro o linoleo era moi grande para iso. Probei embadurnar con pintura acrilica un rolo e darlle, peo non foi ben. Logo probei con tinta china en frasco e nin chegou agarrar, estaba moi aguada. Fun a tenda onde mercara o linoleo e non me souberon dicir que tinta tiña que empregar. Mirei en internet e dis que hai tinta especial para linograbado ou tinta offset (?) pero eu por aquí non a atopei.

Como eu non son de me desanimar, volvín a casa e tomei medidas á desesperada, collín o frasco da tinta líquida e pusena a ferver nun cazo, a ver si ao evaporar o auga espesaba un pouco e ía mellor a cousa. Un pouco mellor si foi, pero non para tirar foguetes...En calquera caso valeu, porque despois traballei coa imaxe no ordenador, e retoquei a cousa, pero vamos, teño que mellorar a técnica...

 Nunha das probas que fixen, con pintura acrilica,  usei un cristaliño que tiña por casa para embadurnar o rolo. Ao recoller, ocorreuseme que era doado facer un debuxiño na pintura negra que quedou seca,  como aqueles que facíamos na escola, que ao rabuñar o negro saían as cores que estaban debaixo. Este o fiixen a correr, en dous segundos, pero penso que facendoo con mais coidado pode quedar chulo na ventá, deixando pasar a luz

Aquí está cunha tea de raias debaixo

oliveiras

A miña curmán Ursula e o seu mozo regalaron como recordo da súa voda estas oliveiras...deronlle unha a cada invitado, metida nese saquiño de tea. Pareceume unha idea moi bonita.

O meu fillo maior está construindo un estanque para  peces en Prado e decidiu plantalas aí...Espero que medren, non sei se o sitio que escolleu será moi sombrízo.

 Aí está cos irmáns,  explicando as grandes obras de inxenería que anda a acometer, Sei que ten previstas varias pozas independentes, comunicadas entre si cunha tella para facer unha pequena  fervenza dunha a outra...Este neno tiña que ter nacido xapones, digocho eu.

Os luns: Apunte do natural

 Chove. O parque de Galeras desde a miña ventá.

(Pequeno parentesis)

Andiven un pouco liada de aquí para alá, e mesmo non sei onde teño a cabeza...Nestes dias houbo de todo un pouco, volta ao traballo, unha voda na familia, viaxes dunha punta a outra de Galicia...non atopei momento para pasar por aquí, a ver si acougo un pouco...

Estes dias teño pensado traballar en mais desenos para a tenda, que con tanto bule bule non din feito, e tamén nun cartel para un concurso do que me falaron (gracias tartaroucha!) que remata o prazo moi pronto.

En fin...esquecín a máquina de fotos na casa dos meus pais, así que ata que a recupere non vou poder subir imaxes fresquiñas. Deixo esta de hai xa uns dias, que me pon de bon humor ... A foto non a fixen eu, fixoa o pai da rapaza. Quen poidera voar como ela!

...fin das vacacións

As miñas vacacións rematan hoxe.... 

Esta semana foi moi intensa e  fixemos moitas cosas, pero non tiven moita ocasión de pasar por aquí...e ademais sempre esquezo coller a máquina...

Nesta excursión lembreime dela e así pude sacar estas  fotos das illas Cies, tan fermosas, e dos nenos buscando barro para un proxecto que se traen entre mans co avó Pucho...

Os luns: Apunte do natural