Así que ocorréusenos facer un pequeno detalle os rapaces da clase por mor do aniversario, e fixemos uns paquetiños que levaban unha pequena larpeirada e un animaliño de cartón para que cada neno o montara. Eiquí estan en formación esta mañá antes de sair cara ó cole
A foca e a xirafa que xa tiña feito e que tanto lle gustaran doullas a súa profe Julia, a quen quere moitisimo.
E así quedou:
Teño a intención de aprender a calcetar eses calcetíns para andar por casa que leva miña nai, sei que son moi doados de facer... (aínda que non entendín nada das explicacións que me deu a autora do choio)
Estes dias estivemos de romaría de aquí para alá...Visitamos a casa deTin, onde os nenos sempre flipan... Acuario, terrario, acuaterrario... Ten ademais o que chama a Pinoteca, a súa colección de seccións de troncos de arbores... A súa última adquisición é unha rodaxa dunha sequoia inmensa... Tamén ten craneos e demais osos de animais...insectos, mariposas... en fin, un auténtico museo de ciencias naturais...
En fin, uns dias tranquilos e familiares...
contentos de ter de novo en casa ao avó Valentín...
,
En fin, vou intentar rematar algo, o, xa postos, empezar algunha outra cousa no último minuto...
Se non traballo con tensión, sei que non me presta... Cando teña rematadas as cousas , xa porei as imaxes de como quedaron...
Vemonos o martes...!
Outro experimento... Quedara coas ganas de facer este pan, e onte lanceime. Levou máis tempo preparar os testos que facer o pan, pero unha vez arranxados, supoño que as seguintes será máis doado.
Aí están xa no forno, a piques de saír. Fixen algunha improvisación: como non tiña folerpas de cebada, voteille un pouco do muesli do almorzo... quedou todo un pouco chamuscado, pero tampouco quedou tan mal.
Este é o resultado final, bastante aparente. Tiven o fallo de non untar o testo con manteiga (ou aceite, que era o que pensaba facer) antes de botar a masa e non fun quen logo de desmoldar... O caso que o pan tivo moito éxito ...papamos unha maceta enteira a cea e non recibín do público máis que louvanzas, non como coas zapatillas... As cousas de comer soen ter mais exito, a verdade...
Zakka é unha desas palabras xaponesas que veño de aprender... non sei exactamente cal sería a súa tradución pero a empregan para nomear todos eses traballos de costura e craft en xeral que fan eles, con pouco xénero ( xeralmente sobralles un fat quarter, outra palabra que teño aprendido) e que levan pouco tempo... Resulta que levo toda miña vida facendo zakka sin sabelo...eu chamaballes, simplemente chorradas... O dos ex-libris con gomas de borrar, que eu crin que se me ocurrera a mín (o que é a ignorancia...) pois é un lugar común, teñen milleiros de libros e revistas sobre as stamp eraser... en fin...descubri-lo zakka xaponés foi como chegar a miña propia casa...
Lástima que non entenda nin xota dos libros xaponeses...menos mal que as ilustracións son bastante claras...
Aquí está Val pintando unhas camisetas... Atopei un novo uso para ese vello bastidor de bordar que rescatei fai pouco da casa dos meus pais...
En fin, un día máis zakkeando por aquí...
