Isto da influencia das cores no estado de ánimo é moi certo. Inconscientemente, supoño, no noso dormitorio todo está en cores neutras, suaves...todo é moi relaxante.
O outro día puxen unha especie de porta dun armario vello colgada da parede para poñer todos os meus colares e baratixas, e logo de posta, retireina porque me daba repelús, ver tanta cosa brilante e de cores pendurada , era coma si me estiveran berrando...
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2gYEn7_zRH737F_4voikPzw4eMtjX5tIrzBEbU1D65ib9sumNCcNGocds4Oifo0UjXPB-h1gNaQ31lsCWhjeZ13PBHPeCORyFvFTgvUW4O8fviFSXKw8YH8c-oHwcJfSRYfaOQiishz4/s320/DSC01098.JPG)
Do meu vinilo personalizado, en cambio, quedei moi contenta e non o retirei...
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CURMVjhGMD_DpGbz5NY2lpMO8uk3rnhZT3VP4WwYZVoSZM1Rkx9YlOYMq17sHFDw-0KLjulQdlshvMQ8Jt6dwKHnPp7brrqZe4O_1x5_R1N7GqG89wlq65yY3d-mWt2qmzD0CVdy-hk/s320/DSC01303.JPG)
Sen embargo, a habitación dos nenos (pequenos) é unha explosión de cor...Unha explosión no sentido real, hai veces que teño medo de quedar cega cando entro nela...Eu non o pensei moito, foime saíndo así...
No hay comentarios:
Publicar un comentario