lunes, 12 de enero de 2009

fin de semana

O mellor do fin de semana é o de remolonear sin facer nada concreto. O bó é que levantámonos relativamente cedo desde que o rapaz ten partidos os sábados e o dia da para moitas cousas... ...como intentar sacar a música da canción de Ben Ten, que sei que están a piques de conseguilo, porque eu xa escoitei algo que mo recordaba un pouco... Como o da música non é o meu, eu adiqueime a seguir a luz, da mañá, e da tarde, que das dúas teño. Na sala principalmente hai luz pola mañá e un pouquiño pola tarde.Na cociña sempre da pola tarde...A última hora, cando xa a casa está oscurecendo, na cociña reverbera a última e dourada luz do día...xusto antes de porse o sol...O último raio do día atrapao xustamente o meu froteiro Tamén atopei este babeiro que fixera dunha toalla vella cando empecei a experimentar coa máquina de coser...O meu sincero agradecemento a Miguel, que amablemente modelou para mín, para mostrar a prenda en cuestión...

6 comentarios:

Anónimo dijo...

espectacular, todo, los contenidos, las fotos (un poco atrevidas para mi gusto desvelando la intimidad del hogar) pero, insisto, espectacular.

esther dijo...

Quizá teñas razón co da intimidade...a min non me importa, pero aos demais membros da familia...non sei...en calquera caso, moitas gracias polo teu comentario¡

Anónimo dijo...

Coincidimos, espectacular !!!
Sorry Rael, pero creemos que las fotos familiares son lo suficientemente indirectas como para calificarse de "atrevidas" y le dan un toque + cálido y cercano(aun). Perfecto.
PD. Nos alegra ver que la guitarra fue un regalo acertado -aunque sea despues de ..10 años ?-.("nunca es tarde si la dicha es... mucha" ..o alguna)

esther dijo...

Nunca vira isto tan animado!, como mola!
A guitarra lévaa tocando todo este tempo... pero ata agora non facía máis que unhas cousas rarísimas...
Fai vinte minutos preguntoume si sabía onde andaban os apuntes de cando ía ao conservatorio...penso que hai guitarra para rato...

Anónimo dijo...

Está bem ver à family em internete.

A min regalaronme este ano um lindo violão e vou pola casa adiante dando a vara á familia e os vizinhos. Tamén me gusta tocar cousas raras, "Wish you were here" e "Romance anónimo", por exemplo. Hai que abrir novos caminhos.

Um lindo regalo, é pena que lle collese a afición con 25 anos de retraso.

esther dijo...

Creo que despois da expectacion que esta causando o da guitarra vou ter que dicirlle ao músico que faga unhas declaracións...

Así que "Romance anónimo"... no será esa do conde Olinos no? gostábame moito cando nena...A miña nai ma cantaba con moito sentimento, e a mín dábame por chorar de tanta tristura...

Mágoa que todo-los fillos saíramos co oído musical do meu pai e non da miña nai...