martes, 18 de noviembre de 2014

Pareidolia

Non é o nome dunha enfermidade, pero o parece, e eu teño unha Pareidolia subida.
E moi divertido recoñecer caras e figuras nas manchas da parede, nas nubes, no mobiliario urbano... Ata  hai pouco non sabía que eso, que é unha das miñas aficións favoritas, tiña nome!

Esta é unha mancha nunha parede que vimos hoxe Miguel e mais eu, de camiño de volta a casa.

E estas son (algunhas das) cousas que imaxinamos...


Por exemplo un oso polar comendo un xeado



Uns bailarines namoriscados 



A caricatura dun vello (ten un ar co Papa non?)...



Un caco un pouco bruto



É divertido, a verdade!


2 comentarios:

Tartaruga dijo...

E onde atopaches o palabro? Sodes ben imaxinativos, vou tratar de sacar tempo para usar un pouco o meu cerebro tamén :)

esther dijo...

Pois o palabro non sei onde o vin (porque escoitar nunca o escoitei) pero creo que foi en flickr...
Mola aprender palabras novas verdade? Non sei onde leín o outro día que os noruegos teñen unha palabra especifica para a cervexiña que tomas fora, ao aire libre Utepils o algo así. Cantas utepils non haberé eu tomado sen sabelo!