Pois aí vai o ultimo cacho da miña colecion de vaqueiros vellos que tiña pendente facer algo con él. Non rompín moito a cabeza: un mandil, ou como lle gosta a Ramón, un avental, ben resistente e con moitos petos, que sempre veñen ben. A peza que me quedaba deu para dous coma o da foto.
Agora xa podo concentrar as enerxías en rematar a alfombra de tela vaqueira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario